Huling Pagkakataon

`Reach for the STARS... for if you fall short... you will land on the MOON`
- sharing ng aking kuya arthur

~oOo~

Bago ko malimutan, isang pagbati ang nais kong ipa-abot kay

Desiree Bas Alastoy

Happy Birthday!

~oOo~

medyo ginaganahan akong mag-update ng aking mumunting blog ngayon... ayan... pumunta kasi kami ng aking nanay at kuya arthur kahapon [may 29, 2oo6] sa dagat-dagatan, kung saan nakatira ang aking kuya tirnan at ang kanyang asawa na si ate luisa, dahilan sa 2nd wedding anniversary nila. siyempre, ano pa ba naman ang gagawin ko roon kung hindi ang kumain ng kanilang handa. pero meron din naman kaming ibang ginawa... pinag-usapan namin ang tungkol sa mga napili kong course sa UP.

kung inyong napapansin, ang mga pinili kong course nung nakaraan ay puro chemical engineering. may kinuwento lang kasi ang aking kuya tungkol sa mumunting course na iyon. yung ate daw kasi ng katrabaho niya, na graduate ng qeusci, na tinapos ang chem eng sa UP, ay mas mataas pa ang mumunting sahod ng aking kuya kaysa dun sa ate ng katrabaho niya. wala lang. medyo kinabahan ako. kasi parang pa-tsambahan lang pala ang pagpili ng magandang trabaho sa kursong chem eng. pero kung aking iisipin, maging sa ibang kurso din naman eh :) . kaya ayun, pinayuhan ako ng aking kuya. at sa huling pagkakataon ay nagbago ang aking isip...

at kaninang umaga, ako ay pumasok sa aking eskuwelahan, upang kuhain ang aking pinaghirapang UPCAT form upang baguhin. at ngayon, sa huling pagkakataon, nabago ko na siya...

UP Manila - BS Nursing , BS Biochemistry

UP Diliman - BS ECE , BA Journalism

ngayon, masaya na ako diyan sa mga course ko. hindi ko alam kung bakit, pero masaya ako. nagpapasalamat nga pala ako kina reuveal, rico, desiree, at ate rizel [isang alumni] dahil sa pagtulong nila sa akin na pumili ng mga kurso ko ngayon. eto na ang aking huling pagbabago... ang huling pagkakataon...

tulad nga ng quote sa itaas na galing sa aking kuya, i will reach for nursing [hahaha!!!], dahil kung hindi ko talaga siya ma-reach, babagsak naman ako dun sa tatlo pang iba... at kung hindi pa rin... meron pa naman diyang ibang eskuwelahan... at least i tried for the courses i really liked...

sana nga makapasa tayo kung saan natin gusto mga ka-batch mates!!! :)

flexiii movie trip

`Maikli lang pala ang buhay. Minsan ka lang matakot, malaki na ang mawawala sa `yo...` - Zanjoe:)


~oOo~

naririto na naman ang inyong abang lingkod na magku-kuwento tungkol sa mga nangyari sa kanyang buhay... at dahil sa tinatamad akong mag-isip, kokopyahin ko na lang ulit ang mga nakalagay sa aking Public Diary. ito na ang pangalawang beses na makakasilip kayo sa aking mumunting talambuhay...

~oOo~

May 25, 2006

Flexiii Movie Trip

... at sa araw na ito sumaya ang flexiii! wahahaha!!!

nung umaga, pumunta na naman kami ni nanay dun sa aming doktor sa Tondo, Manila. niresetahan na naman ako ng napakamahal na gamot. 50 php each, dalawang beses isang araw, 15 days = 30 pcs. haaay... Ano ba? naghihirap na kami!!! pero kailangan eh... tsk tsk tsk...

pagkatapos nun, pumunta akong school kasi tumawag daw si Lowela sa amin. ayun, nagbayad na ako dun sa UPCAT. buti na lang hindi ako kinausap ni ms. monteclaro [yehey!!!] . at pinalitan ko ang course ko dun sa form dahil sa isang lalaking nagngangalan na Van/s o kahit ano mang pangalan niya. natakot ako sa mga pinagsasabi niya tungkol dun sa UP Manila... kaya ngayon, eto na course ko...

UP Diliman - BS Chem. Eng. + BS Chemistry

UP Los Banos - BS Chem. Eng. + BS Statistics <---- ano `to?

sana talaga makapasa ako dun sa diliman... haay... sana nga....

mga 2:30 pm na ata dumating ang flexiii dito sa aming mumunting bahay. sila ay sina alyssa, amae, cheoc, macy. wala si steph kasi, hindi ko alam, sayang... una naming napanood yung `da vinci code`. hindi ako masyadong nagandahan kasi malabo [mga pirata!!! hahaha!!!] pero ayon kina macy at amae, may mga nakakaasar na scenes doon, na pinutol dun sa aming pirated copy. haaay...

tapos, nagpasikat ang aming pusang si Milky, at siya ay nang-murder ng ipis!!! nakuuu... may criminal record ka na naman... tsk tsk tsk... ang brutal mo dude... tapos umalis na si cheoc , kasi bawal daw siyang gabihin at mamalengke pa siya... haaay...

kaya kaming apat na lang ang nanood ng `Dick and Jane`. at malinaw siya! kaya maganda... hihihi... ang saya saya talaga at nakakatuwa... yung `If Only` na balak sana naming panoorin at saka na lamang naim panonoorin kapag kasama na namin si Steph.

sana nga maulit ito flexiii... :)

-JRL

UPCAT form

`light cannot exist without darkness... good cannot exist without evil... therefore... happinness cannot exist without loneliness...`

~oOo~

isang napaka-kulay na araw ang aking hinarap sa araw na ito. kung gusto niyong malaman kung ano ang mga nangyari, sige basahin niyo. kung ayaw niyong basahin, okey lang. basta ako gusto ko lang mag-post...

[sa totoo lang pangalawang beses ko na ito ita-type... kasi biglang namatay ang pc kanina... at nawala ang pinaghirapan kong post...]

sa araw na ito, ako ay pumunta sa aming pinakamamahal na eskuwelahan, at ang aking mga kasama ay sina macy at alyssa. kami ay pumunta sa lugar na iyon dahil ang akala namin ay may journalism, ngunit wala pala... [maraming namamatay sa maling akala... tsk tsk tsk...] kaya hinintay na lamang namin si ms. monteclaro upang kumuha ng form para sa UPCAT. dumating naman siya, ngunit sa kasamaang palad, hindi kami nakakuha kaagad dahil sa napakaraming dahilan, at ayoko nang isa-isahin ang mga iyon. pagkatapos nang napakahabang panahon, sa wakas, kami ay nagkaroon ng pagkakataon na kumuha ng aming inaasam-asam na UPCAT form. ngunit hindi lamang iyon... kami ay sinermunan pa, dahil nga late na kaming kumuha ng form na iyon. inaamin ko nakalimutan kong kumuha noong enrollment [excited kasi sa cubao eh...]. pero kung alam lang sana niya na halos araw-araw akong naroroon para lamang magkaroon ng pagkakataong makita siya, at kung nariyan naman siya ay iniisnab lamang niya kami. kaya nga... nakaka-inis... GRRRRRRRR...

dahil sa natamo naming trauma mula sa mga pangaral ni ms. monteclaro, aming napag-desisyunan na lisanin ang aming abang eskuwelahan at puntahan ang isang gusaling napakalapit lamang roon, at iyon ay ang SM. kaming tatlo ay naglagalag sa lugar na iyon. sina macy at alyssa ay nagkaroon ng dalawang pagkakataon upang mag-DMX [dance maniax]. hindi ako naglalaro dahil... wala lang... tinatamad ako... pagkatapos.. [fast forward... nakakatamad mag-type]. pumunta kami ni macy sa McDo upang hintayin namin si Cheoc doon dahil sa sari-saring kadahilanan. at habang hinihintay siya, kami ay gumawa ng plano tungkol sa seating arrangement ng avo4. sa kasamaang palad, ito ay malabo pa rin. come what may na lang siguro sa pasukan...

nagpalitan kami ni Cheoc ng reviewer, yung kanya galing sa expert guides yung akin galing dun sa skul [sana may matutunan siya dun kahit onti... saka gudluck... :) ] kaya pagdating ko sa bahay, nag-review agad ako. unang pagkakataon kong ginanahang mag-review. hahaha.

sana makapasa ako at ikaw ng UPCAT.

brigada eskuwela

ngayong araw na ito, ako ay pumunta sa aming eskuwelahan para sa brigada
eskuwela. sa totoo lang kaya ako pumunta doon dahil lang sa journ eh,
kaya wala akong dalang kahit anong panlinis. ayun, naglinis kami ng kuwarto ng fleming-IV.
at nakakatuwa ang walis na ginamit namin, dahil nagkakalat siya. may mga `mumunting
palay` [yun ang description ni marvi] na lumalabas galing dun sa
walis. kaya kung wala kag magawa sa bahay mo, bumili ka nang ganung klaseng
walis at maglinis ka ng bahay mo ng walang katapusan. :)

tapos sa journ naman. teacher na sa journ si ms. moreno! syempre sa
pilipino yun, sa banyuhay, creative section [naks!]. kaya nga tuwang-tuwa
si dei kanina eh. hehehe. ginawan ko rin pala ng isang mumunting article
yung tungkol sa viking [fiesta carnival] o anchors away [enchanted
kingdom]. bakit ba kasi ang daming tawag dun eh? ginawa ko lang inspirasyon
yung pagsakay namin dun ng flexi. :)

hindi pa rin kami nakakuha ng form ng UPCAT. sabi kasi ni ms.
monteclaro, mamayang 1:00 pm na lang daw. nung bumalik ako ng 1:00 pm,
sarado naman yung guidance center. haaay buhay...

medyo naasar lang ako kanina sa aking buhay. buti na lang nandun sila marvi
at lou. wala lang. hinding hindi ko talaga kayo malilimutan. :)

~oOo~

INFERIORITY COMPLEX:

sense of being inferior: an overdeveloped sense of being inferior to
others.

In extreme cases it can manifest itself in either withdrawn or aggressive
social behaviour.

Microsoft® Encarta® Premium Suite 2005. © 1993-2004
Microsoft Corporation. All rights reserved.

ayan, isa sa mga lumalalang sakit ko. ewan ko kung bakit
ako nagkaroon ng ganyan. pero alam ko sa sarili ko na may ganyan akong sakit.
hindi ko alam kung paano yan ginagamot. kailangan ko siguro ng psychologist
ata tawag dun. naaapektuhan na ng sakit na ito ng masyado ang buhay ko [tulad
kanina, nung... waaah! kainis talaga]. may kakilala ba kayo? baka naman puwedeng
magpagamot ng libre oh... o kaya naman baka ikaw, puwede mo akong payuhan ukol
sa mga bagay-bagay. seryoso ako.

doktor+quiapo

ako ay magkukuwento para sa araw na ito... may 12, 2oo6. medyo maraming nangyari sa aking mumunting buhay sa araw na ito.

maaga akong ginising ng aking butihing inay dahil ngayon palang matutuloy ang aming pagpunta sa doktor. at siya ay napaka-malayo, nasa tondo pa siya. kaya kailangan talaga naming umalis ng bahay ng maaga. kami ay nakarating roon ng 8:30 am, ngunit ang doktor ay dumating na ng 11:00 am. sayang ang napaka-halagang oras, ngunit wala na kaming magagawa roon. ayun, ako kasi ang may sakit eh, at ayaw kong sabihin kung ano yun. ngunit aking napatunayan ang napapabalitang napaka-mahal ng gamot dito sa pilipinas. na 3 sa 5 pilipino ang namamatay dahil sa kamahalan ng gamot. grabeh. ang gamot ko na tila isang napaka-liit na kendi ay 51 php, at mura pa iyon doon. kailangan kong uminom ng 15 piraso nun, pano kung wala kaming pera [tulad ngayon :( ], edi hindi na talaga ako gagaling... tsk tsk tsk...

at dahil biyernes ngayon, dumiretso kami ng aking inay papunta sa simbahan ng quiapo. napakaraming tao. at sa lugar na ito ay makikita mo ang kahirapan ng pilipinas. kung dati ay maituturing na mura ang mga bilihin dito, ngayon ay tila hindi na. maski ang mga gulay ay tindera na mismo ang nagsasabi na mahal talaga. kaya nga hindi nakapagtataka kung bakit maraming nagsisimba sa simbahan na iyon, yun na lang ang tangi nilang makakapitan...

pag-uwi namin sa bahay ay kuamin muna ako at kasabay kong umalis ang aking kuya papuntang sm. siya ay didiretso sa kanilang outing sa antipolo. sila ay magsi-swimming [kung kailang maulan... hahaha]. ako naman ay pupunta sa eskuwelahan upang kumuha ng libro at form sa UPCAT, na aking nakalimutang kunin dahil sa sobrang excited para sa cubao. sa kasamaang palad, hindi ako nakakuha ng form, ngunit nakabili ako ng libro.

napag-alaman ko mula kay ms.marie na sila ruphy at dei ay naroroon pa sa staff room. at dahilan sa gusto ko silang makita, pumunta din ako doon. ayun, nagkuwento na naman si sir rex ng tungkol sa mga bagay-bagay. at pagkatapos nun, umuwi na kami.

at ngayon, ako ay naririto... nag-iisip ng mga bagay-bagay... na hindi dapat mangyari...

flexi trip

ayaw ko talagang mabulok ang blog na ito kaya habang may pagkakataon pa akong lagyan ito ng kung anu-anong bagay ay gagawin ko na... habang hindi pa ako fourth year... habang wala pang UPCAT... habang may internet card pa ako...

ikukuwento ko muna sa inyo ang nangyari kahapon, may 11, 2oo6. kung hindi niyo man nalalaman, kahapon ay ang enrollment ng mga magiging 4th years... seniors... matatanda... gurang... at kasama ako doon. 8:30 am na ako nakarating sa eskuwelahan dahil yun ang kagustuhan ng aking pinakamamahal na inay. pagkarating ko roon ay tila isa akong kaluluwang nawawala sa gitna ng kaguluhan. ang unang taong nakilala ko nga pala roon ay ang aking dating katabi sa silya na si renan [sana katabi ulit kita ngayong taon... para maraming pagkain :) ]. at ako ay nagtiyagang pumila at maghintay upang makapag-enroll. ayaw ko nang pahabain pa ito.

ako ay natutuwa, dahil may bago kaming mga kaklase sa avogadro IV. si albornoz ang isa doon, ang iba ay hindi ko na kilala. [lagot ka sa amin... hehehe... joke.] ngunit ang aking kalungkutan ay mas nangibabaw kaysa sa aking kasiyahan, sapagkat natanggal na ang lima sa aming mga matatalik na kaibigan... ang aming mga kaklase... sina marvi, lou, reuveal, kc, at marjorie. talagang napakalungkot. ngunit kahit ano mang mangyari, kayo ay mananatiling magiging aking mga kaibigan at hindi kayo mawawala dito sa aking puso. [lalo na kayo marvi at lou...]

at syempre, dahil ngayon pa lang ulit nagkita-kita ang flexibles, kailangan naming magsasama. kaya ayun, pagkatapos naming magpa-enroll, kami ay pumuntang cubao. hindi nakapunta sina jervie at reuveal dahil... hindi ko alam. nauna na kami nina macy, steph, at alyssa na pumunta sa aming destinasyon. at sa pangalawang pagkakataon, nakasama ko ulit silang sumakay sa MRT. sina cheoc at amae ay sumunod na lamang dahil... mahabang storya. tingnan nyo na lang sa blog ni macy. kaya ayun, naglagalag at nagkalat ang flexi sa cubao.

dahilan sa tinatamad na akong mag-type, ikukuwento ko na lang ang pinaka-paboritong parte ng aming paglalagalag. at iyon ay ang pagsakay namin sa viking. nung una ay kami lamang nina steph at amae ang sumakay doon. ngunit dahil sa napakahabang dahilan, sa pangalawang pagkakataon, ako ay sumakay muli sa viking kasama na silang lahat. ang aking naramdaman? masaya na malungkot, masarap na nakakasuka, maganda na nakakahilo... haaay. kaya gustong-gusto kong sumakay roon ay dahilan sa aking pangarap na lumipad. gusto kong mapalapit sa langit at gusto kong hawakan ang mga ulap...

silang karamihan ay isinigaw ang kanilang mga sama ng loob at mga sikreto. hindi ko magawa yun. kumanta na lang ako ng `barney song`. i love you, you love me.... wala lang. pero kung may pagkakataon man akong sumigaw ulit sa viking na iyon, gusto kong sabihin na `sorry, thank you, i love you *tooters*`. yun. wala lang.

hapon na kami nakauwi. dapat ay pupunta dapat kami ng aking pinakamamahal na inay sa doktor, ngunit hindi na iyon natuloy dahil nga hapon na akong nakauwi. at iyon. iyon na ang katapusan ng aking kuwento para sa araw na ito.

Nakakatamad...

Nakakatamad din palang mag-update ng blog...
Haaay... wala ako sa mood ngayon...
Hindi na nga ako makatulog sa gabi, mag-uupdate pa ako ng blog?
Namimi-miss ko na ang ang paghihirap ko sa quesci, pero baka bawiin ko tong sinasabi ko kapag pasukan na... Oo nga pala, malapit na ang pasukan. Malapit ko na namng makita ang nakakasawang mukha ng mga scientian. Pero kahit nakakasawa gusto ko pa rin silang makita...

~oOo~

Kagabi ko lang nalaman na may isang taong nagmamahal pala sa akin... Kagabi ko lang nalaman na may isang tao palang sinasaktan ko ng hindi ko alam... At dahil doon, patawarin mo sana ako, hindi ko sinasadya. Sinaktan mo rin naman ako eh... Pero salamat din pala sa iyo sa lahat lahat... Patuloy kitang magiging kaibigan...

National Museum+Kuya's Graduation

Ito ang entry ko sa aking `Public Diary` nung May 6, 2006... pero sa totoo lang tungkol ito sa nangyari sa akin nung May 5. Ayan, may special access kayo sa aking diary... :)

~oOo~

National Museum + Kuya's Graduation

May 6, 2006

Isang nakakapagod na araw ang aking hinarap kahapon. Grabeh... sobrang nakakapagod...

5:30 am ako nagising kahapon kasi kailangan 7:00 am naroroon na kami sa school para sa Journalism. At nung paalis na ako at naroroon na ako sa SM, naalala ko na nakalimutan ko pala ang pitaka at cellphone ko. Sa lahat ba naman ng bagay yun pa ang maiiwan ko. Tsk tsk tsk. Kaya ayun wala akong nagawa kundi bumalik ng bahay at kunin ang mga bagay na naiwan ko.

7:30 am na kami umalis ng school. Mga kasama kong third year ay sina Ger, Ruphy, Alyssa, Macy, at Melai. Tapos kasama din naming ang ibang second year at saka si Sir Rex at ang kanyang napaka-cute na anak, si Moira. Matagal-tagal din ang biyahe. Pagdating dun sa lugar, naglibot-libot muna kami. Tapos, kumain kami sa Jollibee para sa tanghalian. Sinita pa nga ako ni Sir Rex kasi may tira pa doon sa chicken ko eh. Hehe. Tapos, kaya pala kakaiba ang disenyo ng mga building doon, kahit yung Jollibee, eh kasi batas pala yun. Kailangang sundin yung architectural design ng parke o kahit anong historical landmark. Tapos yun mga business establishments ay hanggang first floor lang ang puwede ipatayo.

10:00 am pa kasi puwede pumasok doon sa National Museum, kaya yun nga, naglibot at kumain pa kami. 30 Php ang entrance fee para sa mga batang tulad namin at 100 Php para sa mga matatandang katulad ni Sir. Maganda naman sa loob, maraming bungo, palayok, plato, porselana, at mga jars. Meron ding mga damit at kagamitan na lumang-luma na. Sayang nga lang, sarado pa ang seksiyon ng mga painting kaya hindi namin nakita ang `Spolarium`. Tsk tsk tsk. Sayang talaga...

Napag-alaman ko rin kay Sir Rex na kumpara sa mga museo ng ibang bansa, halos 25 porsiyento lang ang pondo ng Pilipinas para sa ating mga museo. Pero sa totoo lang, mas marami tayong puwedeng ilagay sa ating mga museo at ipagmalaki kaysa sa ibang bansa. Nalaman ko rin na gumagamit pala ng `systematic archaeology` ang mga archaeologist kapag nagbubungkal sila ng mga fossils / artifacts. Basta, mahirap i-explain.
Tapos nung paglilibot namin sa museo, pagod na pagod na kami kasi nga bibihira lang ang upuan sa loob. Kaya ayun, pumasok kami sa loob ng souvenir shop kasi may upuan at malamig doon. Bumili rin ako ng dalawang key chain na hugis sumbrero...

Sa SM North na sana ako uuwi, kaya lang napansin ko na dadaan rin pala ng jeep sa SM Manila. Kaya ayun, doon na lang ako bumaba…

Tapos nakakaasar pa dun sa SM Manila. Una kasi, nung nandun ako sa Department Store, biglang may lumapit sakin na lalaki at nagtanong ng oras. Tapos tinanong kung puwede ba daw niya ako makasama muma kasi ang tagal daw nung ka-date niya. ASA KA PA! ANG BASTOS MO! Grrr...

Tapos nung nandun naman ako sa Booksale at tumitingin kung merong librong Les Miserables ni Victor Hugo, may kumalabit sa aking lalaki tapos binulungan ako, `Follow me outside,` ASA KA PA BOY! MANYAK KA! KADIRI! Grrr... Kunwari wala akong naramdaman at hindi ako marunong umintindi ng English. Hahaha...

5:30 pm nag-text ang kuya ko na on the way na raw sila. Sa mga oras na iyon, naroroon ako nakaupo sa Foodcourt dahil ang sakit-sakit na ng mga pa ko. Kaya yun, pumunta akong National Bookstore kasi baka dun nila ako sunduin. Nagbasa muna ako ng `By the River Piedra I Sat Down and Wept` ni Paulo Coelho. Maganda siya! Kaya lang nakakahiya nang magbasa kasi padaan-daan yung guard sa harapan ko eh. Hehehe...

6:30 pm sila dumating sa SM Manila. Doon kami kumain sa `Inasal Chicken Bacolod` ata yun. Tapos yun na... ayaw ko nang sabihin kung anong nangyari sa gabi ko... masyadong... arghhh!!!

~oOo~

... Nababaliw na ako... nababaliw na talaga ako... sasabog na utak ko... ayan na... 5... 4... 3... 2... 1 3/4... 1 1/2... 1 1/4... Waah! Grrrrrr! Sorry... sorry diary... binababoy na kita... my thoughts are very discordant because of that bloke [syaks... english yun ah...]

yeah jane, you're so very PATETEK... you should be buried six feet under the ground. you do not deserve to live in this world. you`re so ugly and dumb. no one loves you. etcetera... etcetera... blah... blah...

buti na lang nagagawa ko pang ngumiti, tumawa, at maglambing sa pamilya ko. buti na lang naririyan sila. kung hindi baka nasa libingan ako sa Bagbag o nasa Mental Hospital. huhuhu... buti na lang naririyan sila...

masyado na kong nababaliw. mag-e-empake na ako papuntang Mental Hospital. Baka may mahawa pa sa akin... -JRL

~oOo~

Ayan... may sneak peak na kayo sa diary ko... yung huling part nasa diary ko pa rin yan... kaya lang may pinutol ako sa unahan.. :) ehehehe. yun... wala lang...

journ+kahapon

Naririto na nga pala ang inyong bang lingkod... na magkukuwento sa mga nangyari sa kaniya kanina...
Isang bagong umaga na naman ang natanglawan ni Jane kanina, at ang ibig sabihin niyon, may 3 na, araw na para pumunta sa staff room ng QueSci para sa journalism. Ako ay nakarating doon ng 9:05 ng umaga, at aking napagtanto ng kakaunti pa lamang kami. Ngunit pagkatapos ng napakahabang panahon, dumating na rin ng iba. Naroroon sina macy, alyssa, gerlene, melai, desiree, ruphy, wilson, at iba pang mga taong hindi ko na alam kung ano ang kanilang mga pangalan (syempre naroroon din si sir rex). Ayun, nagkuweno at nagsalita si sir tungkol sa ilang mga bagay, at pagdating ng takdang oras, natapos na rin (yahoo!). pagkatapos ng lahat ng iyon ay pumunta na kami sa isa sa aming paboritong lugar sa sm, sa foodcourt, at kami ay kumain. Hulaan niyo kung ano ang ginawa namin pagkatapos... naglibot ng kaunti at umuwi na sa aming mga bahay-bahay.
[what a lame story!!!]

Sorry kung walang kakuwenta-kuwenta ang aking kuwento. Pero... sa totoo lang... wala lang. Utang na loob ko kay macy kung bakit ako napunta sa elective na ito. Kung magtatagumpay man ako dito sa propesyon na ito, salamat macy. Pero kung hindi... tsk tsk tsk... better luck again next time jane... pero wala nang next time, 4th year na eh. Pero sana hindi ako magsisi sa elective ko ngayon, hindi tulad nang nangyari sa unang dalawa kong elective na... wala lang... no comment...

~oOo~

`pana-panahon ang pagkakataon

maibabalik ba ang kahapon?`

`lumilipas ang panahon

kabiyak ng ating gunita...`

Maibabalik nga ba natin ang kahapon? Alam natin ang kasagutan diba? Hindi. Ano naman ngayon? Wala lang, ang punto ko kasi eh, dapat, kung ano man ang gusto nating gawin eh dapat talaga nating gawin para wala tayong pagsisisihan sa huli. Pero bakit ganun? Ang ibang bagay na gusto mong gawin ay sadyang hindi mo magawa, hindi kayang gawin. Naririyan ang ibang mga salik para hindi mo magawa ang mga bagay na iyon: takot, pangamba, pagka-tamad, hiya... at marami pang iba. At sa kasalukuyan, ako ay naaasar sa aking sarili dahil sa mga bagay na hindi ko magawa, sa mga pagkakataon na lumilipas at nasasayang... Pero siguro, wala pa ang tamang oras at panahon... kailangan pang magtiis at magdusa ng inyong abang lingkod.

Patawad kung wala kayong maintindihan sa mga pinagsasabi ko... kung gusto niyong maka-relate... wala lang...

A Sad Story...

Uy... basahin nyo oh... hehehe...

~oOo~

A Sad Story...

Whatever you read

be sure not to do it ... It’s painful!
I don't know why...

As I sat in my English class, I stared at a girI next to me. She was my so called 'best friend' I stared at her long, silky hair, and wished she were mine. But she didnt notice me like that, and I knew it. After class, she walked up to me and asked me for the notes she had missed the day before. l handed them to her She said 'thanks' and gave me a kiss on the check. I Want to tell her I want her to know that I don't want us to be just friends I love her but I'm just too shy ... and I don’t know why.

Two summers had passed. One fine afternoon, the phone rang. On the other end, it was she. She was in tears, mumbling on and on about her love that broke her heart. She asked me to come over because she didn’t want to be alone, that she wanted someone talk to. So I did. As I sit next to her on the sofa, I stared at her soft, brown eyes, wishing she were mine. After three hours, one Freddie Prinze, jr. movie, three bags of chips, and a pool of tears, she decided to go to sleep. She looked at me, said 'thanks' and gave me a kiss on the cheek. I want to tell her, I want her to know that I don't want US to be just friends. I love her but I'm just too shy... and I don’t know why.

Senior year, the day before prom, she walked to my locker "My date is sick so he wont be able to go," she said. Well, I didn't have a date, and by the way, we made a promise when we were on our 7th grade that if neither of us will have a date, we wouId go together just as 'best friends" So we did.

Prom night, after everything was over, I was standing at her door?step. I stared at her as she smiled at me and stared at me with her crystal eyes. I want her to be mine, but she doesn't think of me like that, and I know, it. Then she said, "I had the best time, thanks!" and gave me a kiss on the cheek. I want to tell her I want her to know that I don't want us to be just friends. I love her, but I'm just too shy, ... and I don't know why.


A day passed, then a week then a month. Before, I could blink, it was graduation day I watched her as her perfect body floated like an angel up on the stage to get her diploma I wanted her to be mine, but she didn’t notice me like that and I knew it. Before everyone went home, She came to me in her smock and hat, and cried as we hugged each other. Then she lifted her head from my shoulder and said, "You're my best friend... thanks!" Then she gave me a kiss on the cheek. I Want to tell her, I want her to know that I don't want us to be just friends. I love her, but I'm just too shy ... and I don't know why.

Now I sit in the pews of the church. That girl is getting married. That, girl is getting, married…now I watched her say 'I do' and drive off to her new life, married to ... another man I wanted her to be mine but she didn’t see me like that, and I knew it. But before she drove away, she draw near me and said, "You came!" She said 'thanks' and kissed me on the cheek I want to tell her, I want her to know that I don't want us to be just friends. I love her, but I’m just too, shy ... and I don't know why

Years passed, I looked down at the coffin of a girl who used to be my 'best friend'. At the service, they read a diary entry she had written in her High School life. This is what it read.

"I stare at him wishing he was mine: but he doesn't notice, me like that and I know it. I want to tell him. I want him to know that I don't want us to be just best friends. I love him, but I'm just too shy... and I don't know why. I wish he would tell me he loves me!"

I wish I did too ...if only I had the courage to do so, then I could have not lost the girl l only loved... my BEST FRIEND.


Do yourself a favor. Tell what YOU feel about him/her that you love him/her. Even if you don't know how he/she'll react, just let him/her know how you really feel deep inside because THEY WON'T BE THERE FOREVER


-Adapted

~oOo~

Ito ang istoryang ayaw makita ni Macy... sorry kung pi-nost ko dito ah... hehehe...

Ito pala ay post ni Roanne sa forums ng quesci batch 2007 at kinopya ko lang dito... wala lang talaga... roanne kinopya ko ah, wag kang magagalit... peace tayo.

Yun na lang muna... okey... wala lang talaga akong malagay... hehehe...