N105 finals at iba pa

isa itong common na blog entry tungkol sa mga tests at sa mga paghihirap na kaakibat nito at ang epekto nito sa isang simpleng mag-aaral. ^___^

huwaw. tapos na namin ang finals para sa isa naming major subject -- N105. at ayun, ok lang naman siya. as usual. madali lang.

madali lang hulaan.

ahahaha. :)) hindi rin eh. yung isang part ng exam eh may "identification". at hindi lang siya simpleng "identification". bonggang bonggang identification siya. @_@

ayun. basta hindi niyo maiintindihan. >.< basta ang alam ko, tapos na ang finals. at sa friday eh may removals para sa mga hindi makakapasa sa theoretical portion ng N105. ayun nga pala. theoretical portion lang. dahil ang gagawin namin para sa mga susunod na araw ay ang mag-duty/clinicals. yeeessss. ito na to. at pinapangalangin ko na sana eh hindi ako bumagsak sa clinicals part. dahil dun mataas ang mortality rate ng mga students na nagte-take ng N105. >.<

pero hindi naman makapasa lang ang goal ko. sana pagkapasa ko ng N105 eh malapit na ako sa pagiging isang pro na student nurse. kasi, nung nagdu-duty ako nung last last sem, nakaka-bilib talaga yung mga fourth year na nakasabay naming mag-duty eh. napaka-pro na nila. sana maging kagaya ako nila. :)

ayun. at dahil nga katatapos lang ng finals kanina, nag-UBE [ultimate bonding experience] kami ng N105 group D kanina. grabe, sobrang naubusan ako ng pera dun eh. hindi ako nakapaghanda. ahaha. :)) pero ok lang. masaya naman eh. :p tapos, pagkatapos ng klase sa CAS eh nanuod kami ng Harry Potter 6 ni rina. ok lang naman siya. pero ang saya ng panunuod namin kasi ang kukulit namin. ahaha. :)) tuwang tuwa kami kay ron, sa stalker niyang si lavender, kay emo malfoi, kay lucky harry, at kay snape [may isang seen siya dun na ka-porma niya si batman. :)) ] ayun, basta natuwa at natawa kami. ahahaha. :))

ayun. gusto ko pa sana magkuwneto ng mahaba eh. kaya lang inaantok na ako. >.<

at ayun nga pala, kahit super late na, salamat sa lahat ng mga bumati nung birthday ko. at salamat sa lahat ng gifts!!! special mention sina:

teddy - sa mechpen na hindi ko pa nakikita at natatanggap. ahahaha. :)) ok lang. its the thought that counts. :)

rina, jen, makoi, jerome, angelo, rene, at macky - sa kanilang regalo na shakugan no shana figurine. HUWAAAHHH!!! maraming salamat talaga. :) naka-display na siya dito sa bahay namin ngaun. :)) pero saka na lang yung pictorial ko nun. :p

ayun. yung iba eh galing na dito sa pamilya ko. ahaha. :p

sige tinatamad na talaga ako mag-type. kailangan ng matulog. yeeeeeeesssssss... ang pinakaasam-asam na tulog... ^__^

type. type. type.

at ako ay naririto ngaun at nagta-type, sa halip na nag-aaral.

ewan. depressed ako ngaun. parang wala akong ginagawang tama. at parang wala akong iniisip na tama. parang kahit anung pilit kong mag-aral ay hindi ako makapag-aral. third-year syndrome ba ito, ayon sa iba? ewan. kung ano man yun.

parang ayaw ko nang mag-aral. o parang hindi bagay sakin yung course na pinili ko. o baka hindi ko lang talaga siya mahal. ewan. kasi parang mas gusto ko pang gumawa ng ibang bagay. at parang nawawalan na ako ng interes sa mga subjects ko. kasi parang feel ko kulang yung oras na binibigay sakin para mag-aral at mabuhay. o kaya naman, baka naman hindi talaga kaya ng utak ko. ayaw ko kasi nang pinipilit yung sarili ko sa hindi ko naman dapat kalagyan.

at saka, hindi lang naman sa ayaw ko nang mag-aral. parang ayaw ko na ring mabuhay. kasi, parang ang futile eh. iikot naman ang mundo kahit wala ako. matutuloy namang mabuhay ang mga tao kahit wala ako. naisip mo na bang andami-daming tao sa mundo, at ang mundo ay napakaliit lang kumpara sa ibang planets sa solar system, at napakaliit lang ng solar system kumpara sa buong universe, at ikaw ay napaka-insignificant. kahit mawala ka, siguro magugulo ang balance ng bagay-bagay. pero dahil sa sobrang napaka-insignificant mo, maaayos din agad ang balance na iyon, at ang system ay mababalik na ulit sa equilibrium in no time.

at siguro, may malulungkot naman kung mawala ako. pero sandali lang naman yun. malilimutan rin naman nila ako. at mabubuhay sila. at mamamatay rin sila. at malilimutan rin sila.

ang futile ng buhay. kasi kamatayan din naman yung ending niya. kahit anong gawin mo, hindi na magbabago yun. eh anu naman kung maging masaya o malungkot ka, lilipas din naman yun. eh anu naman kung matatatak yun sa alaala mo, eh mamatay ka naman. eh anu naman kung alalahanin ka ng mga naiwan mo, eh hindi ka naman nila mabubuhay. at mamamatay din sila. at mamamatay ang mundo.

so yun. ang nasa isip ko ngayon. kung bakit nawawalan ako ng ganang mag-aral. kasi kahit maghirap ako ngayon, maghihirap pa rin naman ako sa hinaharap. at kahit maghirap ako, insignificant din naman yung paghihirap ako sa paglipas ng panahon. at marami pang iba. ewan. ano bang gamot dito? parang wala akong dahilan/inspirasyon sa kahit anong gawin ko. kasi nga wala rin siyang kuwenta. kasi mababaon lang siya sa limot at mapupunta sa wala.

ewan ko. ang tagal na nitong nasa isip ko. at pinapatay ako nito unti unti. parang isa na lang akong katawang walang kaluluwa. isang robot na nasira ang naka-input na dapat gawin niya. ewan.

bakit ba kasi naimbento ang buhay...

[open ako sa MATINONG advice. ^__^]

too tired.

too tired
of thinking
of looking for meaning
behind the everyday happenings
behind your every actions
behind all the things that you had done
behind all the things that I had noticed
about you
behind you
always behind you
too tired
of being behind you
of looking for you
of waiting for you
to look for me
to look at me.